Eceabat

Günler uzamış, biz gittik gideli. Cümleler kısalmış, hisler değişti değişeli. Aradan aylar değil de yıllar geçmiş gibi. Sırt çevirdiklerimizden daha fazlası önümüze serildi. Şükrediyorum, iyi ki bitti. Hepsi bitti. Martta denizi seyrettim Eceabat’ta sonra tekrar gittim temmuzda. O deniz, aynı deniz değildi. Biten şeyler nasıl da hissettiriyormuş bittiğini? Ne de çok özlemişiz şu dinginliği…

Vapurun üst kısımlarından denize bakmak, martılardan kaçmak çocukça… Tüm terk edişler o dinginliği hissedip dalgaları arkamıza almak içinmiş. Eylülde İstanbul’da acıyan içim, ne kadar doğru bir karar verdiğini her şey bitince fark etmiş.