Dolaşsak da ilin tüm ilçelerini, denk gelmeyiz. Denizin karşısında beklemekteyiz, anlık bir kayboluşun etkisindeyiz. Eski dostlarla eskilerden bahsetmek adettendir, yaralar iyice deşilir. Deniz biraz sakinleştirir sonra dalgalar gelir, durgunluk terk edilir. Rüzgar serin serin estirir, tüyler diken dikendir. Ihtimaller değerlendirilir, sonuca imkansız denir.
Belirsizliğin ortasıyındayız. Kesişen kaderler, Allah’ın bir lütfu… Zaman zaman olmasaydı detirten, zaman zaman o günlere dönmeyi dilerken… Derlenmez de toplanmaz da bu masa. Kuran da kaldırmaz masayı, dertler derya olur. Ne bir çatal bıçak sesi ne de bir şeyler yeme isteği, sofrayı kaldırmamızın vakti geldi.
Anlık olur öfkemiz, kin tutmaz kalbimiz. Kalabalığın içine karışınca da yüzlerce yüzden birkaçını görmek isteriz. Göremeyince aradıklarımızı, sokak adlarını ararız. Mobeselere güvenip karanlık sokaklara gideriz. Bir cinayetin gizli tanığı olmaktan korkup döneriz.
Bir bakışından her şeyini anladığımız insanlarla göz göze gelsek onlara ne deriz ? Hangi taraf çekip gider, kim Ankara’nın gerçek sahibi olduğunu iddia eder ? Yanlışı seçip yanlış kollara girenler, hatalarını ne zaman fark edecekler ? Gün olur kadehler biter, gün olur arabalar da tekler. Gün olur, o kollara başka kollar da girer. Gün olur, tüm yalan mumlar söner.
Gün olur, Ankara ikimizi birden ister. Gün olur, bu şehir bizi birlikte gömer. Gün olur; karşılaşırız, bunun bir son olduğunu anlamayıp uzaklaşırız. Gün olur; yaptıklarınız ortaya çıkar, işte o gün hesaplaşacağız.
